Mowa bezdźwięczna
Mowa bezdźwięczna definiowana jest jako nieumiejętność realizacji głosek dźwięcznych, zanik lub brak dźwięczności w danym fonemie.
Mowa ta oznacza pewien typ dyslalii, w którym zniekształceniu podlega fonologiczna korealcja dźwięczności, obejmująca 13 par opozycyjnych:
p-b, p'-b', t-d, k-g, k'-g', c-dz, cz-dż, ć-dź, f-w, f'-w', s-z, sz-ż, ś-ź.
